Sergey Lapshin działa w stowarzyszeniu „Genius Loci“, realizuje młodzieżowe projekty medialne i jest producentem filmów dokumentalnych. Pochodzi z Syberii. Studiował na kierunku komunikacja międzykulturowa i film dokumentalny na Uniwersytecie Europejskim Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
NT: Pana organizacja nosi nazwę „Genius Loci“. Czy zechciałby nam Pan coś o niej opowiedzieć?
SL: Genius Loci pochodzi z łaciny i oznacza mistycznego ducha miejsca, którego nie można ani zobaczyć ani fizycznie odczuć, ale można go może doświadczyć na płaszczyźnie uczuć, jako coś, co nas łączy. W Rudzie Śląskiej, gdzie działa nasze stowarzyszenie, jesteśmy przekonani, że taki duch miejsca jest tam obecny, taki który przyciąga ludzi, by nie wyjeżdżali i by częściej wracali do tego mia-sta po skończeniu studiów i by je lubili i kochali. W ramach naszej dzielnicy Kochłowice próbujemy realizować inicjatywy, które zbliżą do siebie lokalne społeczności, które pozwolą odkryć pewne zagad-nienia historyczne i pielęgnować naszą górnośląską kulturę. Od 6-7 lat organizujemy międzynarodowe projekty na rzecz wspierania aktywności obywatelskiej, promowania edukacji pozaformalnej i transgranicznej współpracy młodzieży.
NT: A czy w realizowanych przez Państwa projektach obecne są też elementy partycypacyjne?
SL: Tak, można tutaj przytoczyć nasz międzynarodowy program „Sąsiedzi 3.0“. Chodzi w nim o to, by dać młodym ludziom z Polski, Białorusi i Ukrainy możliwość spotkania się, opracowania własnych pomysłów na realizację inicjatyw i wcielania ich u siebie w domu w życie. My jako trenerzy i mentorzy dostarczamy im impulsów, przekazujemy im kompetencje, takie jak zarządzenie projektami, praca w grupie, aktywizacja lokalnej społeczności, przyglądamy się kwestii partycypacji lokalnej ludności i rozwojowi osobowości u osób biorących udział w tych projektach. Zadajemy sobie przy tym pytanie: co młodzi ludzie chcieliby zmienić w swoim otoczeniu, tak by żyło im się tam ciekawiej, wygodniej i fajniej? Naszym celem było włączenie w projekt jeszcze innych ludzi, stworzenie zespołu, który potrafi ze sobą współpracować i realizując swoje działania zwraca uwagę na zdanie wszystkich swoich członków. Staramy się nie dopuszczać do realizacji projektów o stricte informacyjnym charakterze, a wcielać w życie inicjatywy, które pomogą rozwiązać jakiś problem wspólnie z lokalną okolicą i jej mieszkańcami.
NT: Czy przychodzi Panu na myśl jakiś przykładowy problem tego typu lub jakieś życzenie młodzieży?
SL: Przykładem może być międzypokoleniowa praca młodych ludzi. Na początku zbiera się i analizuje potrzeby lokalnej społeczności. Zatem np. seniorzy opowiadają, co jest dla nich ważne, czego potrzebują, by móc aktywnie żyć w podeszłym wieku. I tak może powstać jakaś koncepcja. Następnie odbywają się konsultacje, opracowywany jest pomysł na projekt i szukane są zasoby. Można tutaj wymienić inicjatywę utworzenia klubu filmowego w klatce schodowej jednego z bloków czy wspólne założenie publicznego ogródka w mieście. Albo zorganizowanie akcji porządkowych w miejscach o znaczeniu historycznym lub spaceru historycznego dla mieszkańców sąsiednich dzielnic.
NT: Czego życzyłby Pan sobie w kontekście pracy Pana stowarzyszenia?
SL: Myślę, że wiele można zdziałać. Ogólnie potrzeba tylko zaangażowanych ludzi, zasobów ludzkich i dużo chęci. Życzę naszemu stowarzyszeniu, by udało nam się zintensyfikować zmianę pokoleniową, stworzyć silniejsze kooperacje z innymi lokalnymi NGO`sami i ewentualnie móc wpływać na decyzje podejmowane przez miejskich polityków.
NT: Bardzo dziękuję za rozmowę.
Rozmowę przeprowadził Nikolaus Teichmüller.
Więcej informacji na stronie www.geniusloci.com.pl